Atelier De Zondagse Kamer | Jan Mellema

Het werk van Jan Mellema, geboren in Wassenaar, is net zoals hemzelf moeilijk te duiden. Het bevindt zich in een grijs
gebied, een soort niemandsland, op het snijvlak van autonome kunst en design. Elk werkstuk is onlosmakelijk verbonden
met de setting waarin ze geplaatst wordt. Van elk werkstuk bestaat één enkel exemplaar.
Jarenlang bevond atelier De Zondagse Kamer zich in het centrum van Nijmegen. Door drie smalle, hoge rondboogvensters
waren de interieurspullen in de toonkamer van buitenaf te zien door passanten. Deze toonkamer/ etalage bestaat niet meer,
maar een afgeleide van atelier De Zondagse Kamer is nog steeds actief op locatie. Daarbij is het van belang dat het in een
etalagevorm is waarbij de achteloze passant van buitenaf direct aangetrokken wordt door de feeërieke voorstelling.
Mellema componeert zijn opstelling in de ruimte. Het buiten is van belang omdat het daglicht een component is die het
geheel compleet maakt. Op deze manier maakt de voorbijganger/ passant ongemerkt deel uit van een wereld die zowel in
het verleden, heden en/of in de toekomst kan plaatsvinden.

Achtergrond

Beeldend kunstenaar | vormgever Jan Mellema heeft een voorliefde voor het interieur. Met name voor interieurs die dateren
van voor de tweede wereldoorlog, met het accent op Art Deco. De werkstukken oftewel huiskamerfragmenten zijn een
interpretatie van interieurspullen van de gegoede burger uit de betere kringen, zoals deze vroeger in de ‘pronkkamers’
werden gezet met als doel de welvaart van de bewoners te tonen.
Jan Mellema koketteert met dit ‘oude geld’. Dit uit zich o.a. door titel- en tekstgebruik, zoals bijvoorbeeld ́Berichten uit de
Betere Kringen ́ en natuurlijk zijn ateliernaam ́De Zondagse Kamer ́.
De kunstenaar laat zich aldus leiden door de vooroorlogse vormentaal en borduurt daarop voort in zijn werk. Het gaat hem
puur om de vorm. De schoonheid ervan en hoe deze zich verhoudt tot de ruimte.
Zijn materiaalgebruik is eigentijds. In tegenstelling tot het zilver en het goud, vervaardigt de kunstenaar zijn werkstukken van
louter simpele materialen zoals plastic, blik, metaal en hout. Soms zijn de soldeernaden nog zichtbaar, maar meestal
́verbloemd ́ door één specifieke kleur die de toon zet van het geheel. De objecten zijn herkenbaar, maar niet per definitie
bruikbaar.

Tekst: Ingrid Oostendorp

Naar aanleiding van de winterexpositie ’t Laatste Rood in Kunstmagazijn 2021/2022 in Nijmegen